۱- معدل لیسانس برای بیشتر دانشگاه های دنیا به عنوان عاملی که در حدود ۵۰ درصد عامل ارزیابی داوطلبان است.

۲- دانشگاهی که از آن فارغ التحصیل شده اید، هر چه شناخته شده تر باشد در افزایش شانس شما موثرتر هستند.

۳- تعداد و کیفیت مقالات شما حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد در افزایش شانس شما در گرفتن بورس موثر است.

۴- نمره آزمون جی آر آی یا جیمت برای دانشگاه های آمریکا و کانالدا هر چه نمره بالاتری داشته باشید شانس شما را بیشتر می کند.

۵- یک عاملی که بسیاری به آن توجه نمی کنند نمرات دروسی مثل ریاضی و آمار هست که در انجام کارهای پژوهشی بسیار موثرند.

۶- پروپوزال تحقیقاتی شما و نحوه ساختاری آن و امکان انجام و … حدود بین ۵ تا ۵۰ درصد موثر است مثلا در استرالیا به جرأت می شود گفت بعد از معدل مهمترین عامل است.

۷- توصیه نامه اساتید شما نیز بین ۵ تا ۱۰ درصد در افزایش شانس شما موثر است.

۸- نامه SOP یا موارد مشابه شما هم بسیار مهم هستند.

۹- فاکتور شانس فاکتوری است که خیلی کم به آن توجه می شود. متقاضیان باید بیشتر از ۱۰ جا اپلای کنند. خیلی از دانشگاه ها اصلا درست بررسی نمی کنند و خیلی راحت ممکن است اپلیکیشن شما توجهی به خودش جلب نکند تا اینکه ظرفیت پر و بقیه ریجکت شوند ولی اکثرا حدود ۲۰-۱۵ جا در همه رنک های مختلف اپلای کردندن و یکی از آنها خوب درآمده است.

داشتن یک دانشگاه رنک پایین برای سوپاپ اطمینان کار خیلی خوبی نیست. باید چند دانشگاه داشته باشید … در ضمن بهتر است در تعدادی دانشگاه خصوصی اپلای کنید. امسال شرایط مالی برای دانشگاه های public خوب نبوده و پذیرش های کمتری داشتند در مقایسه با دانشگاه های خصوصی.

۱۰- تجربه شخصی برخی ها در بررسی درخواست ها و ددلاین ها، ریزنمرات و مینیمم ها، اساتید و پاسخ هایشان و در ترم های بهار و پاییز و تابستون و … نشان داده دانشگاه های آمریکا روش های متفاوتی دارند و متمایز از یکدیگر هستند. بعضی ها به مینیمم حساس هستند و بعضی ها نه. بعضی ها مثلا نمره جی آر آی بالا را عامل چشم پوشی معدل تلقی می کنند و … برخی کاربران با ایمیل های بسیار به استادان و graduate officer یا secretary یا advisor ها به این نتیجه رسیده اند که بهتر است حتما بالای مینیمم را داشته باشند. همچنین حتی در صورت اطمینان ۱۰۰ درصد از اینکه از هاروارد پذیرش می گیرند باز هم دانشگاه های رنک متوسط و حتی پایین را فراموش نکنند.