بازار کار رشته مهندسی آب در کانادا

با سلام و عرض ادب خدمت خانم بخشایش
دیدن اتفاقات خوب زندگی شما و خواندن متن انرژی بخش شما، باعث دلگرمی و کوشش بیش از پیش بنده خواهد شد.
موفق و سربلند باشید

ممنون از انرژی مثبتی که به ما دادید

ممنون از ابراز لطف شما.
ممنون از پیشنهاد ارزشمند شما

خواهش میکنم

با سلام و ادب
فعلا چنین امکانی میسر نشده است.

با سلام و ادب ..
خوشحالیم از پیگیری شما..
تلاش ما رضایتمندی شما عزیزان کوشا و پرتلاش است.
پرانرژی باشید

ممنون از انرژی زیادی که به ما دادید. نظر گرم شما حتما به جناب مهندس طبری خواهد رسید.
موفق باشید.

با سلام
تا چند سال پیش حدود سال 1391 هنوز برادری بنام محسن محمدرضاپور نداشتم. هنوز ایشان و مجموعهء ارزشمندی که به اصطلاح کلنگ احداثش بوسیلهء این بزرگمرد به زمینِ جامعهء مهندسی علوم آب خورده بود را نمی شناختم. در آن ایّام شش روز از هفته مدیر امور اداری (امور مالی، بایگانی و کارگزینی) یک کارخانه در استان البرز و نیز مدیر عامل یک شرکت مهندسی آب بودم و یک روز باقیمانده از هفته را نیز (سه شنبه ها) داوطلبانه و رایگان در هیأت معلم به دانشگاه می رفتم و تجارب خویش را در اختیار جوان ترها می گذاردم.

به خوبی در خاطر دارم آن جوّ نا امید و بی انگیزه ای را که جامعه مهدنسی آب دانشکده را تشکیل داده بود! گاه مجبور بودم بیش از آنکه به مباحث درسی بپردازم، به تزریق امید میان این نازنین دانش پژوهانی که افقی روشن از هیچ نوع را پیش چشم مجسم نمی ساختند اختصاص دهم. امّا این تلاش به تنهایی ره به جایی نمیبرد! دستی بود که یکّه مانده و صدا نداشت! این تسلسل بی نتیجه چندین سال به همین منوال ادامه یافت.

یک روز تدریس هفتگی من به سه روز افزایش یافت و ریاست محترم دانشگاه، بی مقدار را به دو دانشگاه دیگر نیز توصیه کردند. در آن ایام یازده درس تخصصی را در سه دانشگاه استان البرز ارائه می دادم. البته به دلیل ماهیت دانشگاه پیام نور، تعداد دروس متغیر بود و از ترمی به ترم دیگر تغییر می کرد. بعضی از ترم ها هشت یا نه درس برخی ترم ها ، بیشتر ... اما قبالهء هیدرولیک انهار و مجاری روباز به نام من صادر شده بود و با توجه به موضوع پایان نامه و تجربه کار عملی بسیار در رابطه با کانال های انتقال آب (27 کانال غول آسا با ظرفیت انتقال 40 متر مکعب و بیشتر) این درس را بدون استثناء هر ترم داشتم. به همین دلیل یک شب سرد زمستان اراده کردم تا نرم افزار HEC-RAS که ارتباطی موثر با این course دانشگاهی ام داشت (دارد!) را نیز در کنار دیگر نرم افزارهایی که می دانستم فرا بگیرم.

اکنون زمستان سال 1395 است و من چهار سال سابقهء تدریس دارم. طی یک جستجوی اجمالی بطور کاملا اتفاقی (هیچ چیز اتفاقی نیست!!) با انجمن تخصصی مهندسی علوم آب آشنا شدم. با محسن محمدرضاپور و مجموعهء ارزشمندش! ابتدا شاگردش شدم تا از وی HEC-RAS بیاموزیم، بعد مریدش تا انسانیت و انصاف را مشق کنم و پس از آن با حفظ سمت در دو گزینهء یاد شده همواره سعی بر آن داشته ام تا برادرش نیز باشم! همکاری با این مرد بی ادعا و پر تلاش که جامعهء مهندسی آب را متحول ساخت درخشان ترین بخش از کارنامه من طی این چهل سال عمری است که از خدا گرفته ام.

زمانی که در شبکهء چهار سیمای جمهوری اسلامی ایــــــران اعلام کرد بگذارید بجای آنکه از خود بگویم، رشته ام را معرفی کنم، اگرچه شاید برای بسیاری، این شروع منحصر به فرد و طوفانی غافلگیر کننده بود، برای من و عدهء بسیاری که این نیکمرد را از نزدیک می شناسیم بسیار طبیعی جلوه کرد! محسن محمدرضاپور دقیقا همین است! بی ادعا اما پرتلاش و موثر. شب های زیادی را در دفتر تهران به اتفاق تا سپیده دم کار کردیم. بیش از همه کار می کند و هرگز از خود سخن نمی گوید. این مرد اگرچه موسس و مشاور چندین استارت آپ پر درآمد دیگر نیز هست، همواره عاشقانه به علم مهندسی آب نگریسته و هرگز برای پول کار نکرده است!

محسن محمدرضاپور عاشقانه کار کرده و می کند و همین عشق منشأ اثر عظیمی است که نتیجهء آنرا به وضوح در جامعه دانشگاهی و دانش آموختگان مهندسی آب می بینیم. همانطور که سرکار خانم گنجی بزرگوار که مرا مورد لطف قرار داده اند نیز به درستی اشاره فرمودند، تا چند سال پیش حتی اساتید دانشکده های مهندسی آب نیز خود و تخصص خود را باور نداشتند؛ امروز اما روز دیگری است و این تحول را ارادهء مردی رقم زد که از خود نمی گوید و شگرف تر اینکه پس از آشنایی با وی دریافتم ضرب المثل «یک دست صدا ندارد» کاملا اشتباه و بی مورد است. محسن محمدرضاپور تکدستی است که فانوسی بر تارک دنیا افراشت!

ای که مَهجوریِ عُشاق روا می‌داری
عاشقان را زِ بَرِ خویش جدا می‌داری
تشنهء بادیه را هَم به زُلالی دریاب
به امیدی که در این رَه به خدا می‌داری
دِل بِبُردی و بِحِل کَردَمَت ای جان لیکن
به از این دار نِگاهَش که مرا می‌داری
ساغرِ ما که حریفانِ دِگَر می‌نوشند
ما تَحَمُّل نَکُنیم اَر تو روا می‌داری
ای مَگَس عَرصهء سیمرغ نه جولانگه توست
عِرضِ خود می‌بَری و زَحمتِ ما می‌داری
تو به تقصیرِ خود افتادی از این دَر مَحروم
از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری؟
حافظ، اَز پادِشهان پایه به خِدمَت طَلَبَند
سعی نابرده چه امّیدِ عطا می‌داری؟

«به راستی معلّمی چیست؟ شغل است؟ عشق است؟ یا آیین انسانیت؟ شايد اين واژه نزد هر كس به واسطه تجربه، تعريفى يافته باشد ولى به واقع معلمى، در عين سادگى و بى طول و تفسير بودن، معناى چگونه زيستن است» به نظر شما معلّم چه خدمتی به جامعه می کند؟ تربیت نیروی متخصص چه منفعتی برای یک جامعه خواهد داشت؟ در دنیایی که نرم افزارهای تخصصی، این تنها محاسبان بی خطای پرده دَر و بی پروا که کمترین خطا را بی اغماض به رُخ کشیده بروز می دهند و بی هیچ رودربایستی کِهتَر و مِهتَر را به یک چشم می انگارند، چنانچه آموزشی در راستای استفادهء بخردانه از این خدایان محاسبات در عصر حاضر آماده گردد به گونه ای که هر پروژه با کمّینهء خطا به بیشینهء بهره وری منتهی گردد، اگر چه در نگاه موشکافانه شما این امر بلااثر و فاقد فایده باشد نیز نتایج و اعداد و ارقام با بنده یا شما رفاقت یا خصومت ندارند. نتایج شفاف و گویا بوده حاکی از این امر محرز می باشند که در عصر کامپیوتر و ماهواره، در عصری که رویای تسخیر دیگر کرات را در ذهن می پرورانیم، در عصری که ضریب المثل money talks تغییر ماهیت داده و به صورت expertness talks بکار می رود، چنانچه شخصی، تیمی، گروهی، انجمنی شرایط دستیابی به این مهارت را ساده و در دسترس سازند، نقش ایشان در پیش برد رویاهای یاد شده چیست؟
ای کاش دست کم شهامت داشتید و از نام واقعی خود استفاده می کردید! ای کاش انصاف داشتید و این زحمات شبانه روزی را ارج می نهادید! ای کاش منصف بودید و همانطور که خود مرقوم فرمودید جایگاه خود را بهتر درک می کردید!
می فرمایید کیفیت آموزش و تسلط اساتید زیر سوال است! چه کسی این مجموعه را زیر سوال می برد؟ شمایی که حتی فاقد نام هستید؟ حاشا!
املای نا نوشته بی غلط است و آنکه کاری می کند، بدیهی است که با لغزش هایی مواجه خواهد بود چنانچه توماس ادیسون چند هزار روش در راستای «نساختن لامپ» را فرا گرفت تا سرانجام به راه حل نهایی که منجر به «ساختن لامپ» گردید نیز دست یافت.
آفتاب آمَد دَلیلِ آفتاب / گَر دَلیلَت بایَد از وِی رو مَتاب

با سلام و ادب
ممنونیم از ارتباط شما
ایمیل شما رو بررسی کردم تاکنون هیچ محصول یا دوره آموزشی رو خریداری نکردید که کیفیت آموزش را دیده باشید و در خصوص آن بتوانید نظر دهید. بسیار مشتاقانه منتظر نظرات تخصصی شما خواهم بود.

استارتاپ یک هدف دارد و آن خلق ارزش است (شما رو به تعریف آقای Steve Blank ارجاع می دهم). استارتاپ به دنبال ارزش آفرینی و بهبود کیفیت زندگی دیگران (جامعه مخاطب) هست. در سال 1390 که نامی از رشته مهندسی آب در فضای رسانه ای کشور نبود و ناامیدی محض در بین دانشجویان این رشته موج می زد، انجمن تخصصی مهندسی علوم آب با رویکرد پژوهش و آموزش شکل گرفت. ایده اصلی آن ایجاد پل ارتباطی بین تحقیقات به روز دانشگاهی و صنعت آب بود که فارغ التحصلین این رشته و همچین اساتید حاضر در آن را از لحاظ فنی و بازار کار تربیت کند که تاکنون بیش از 5۰۰۰ دانشجو را پرورش داده است، به نظر شما ارزش کمی خلق شده است؟

بیشتر دانشجویان از شرکت های مهندس مشاور ری آب، آبگیر، مهاب قدس، یکم، زیستاب، بندآب، گاماسیاب، ژرف آب تدبیر و … و از دانشگاه های تهران، امیرکبیر، تربیت مدرس، فردوسی مشهد، اصفهان، تبریز، شریف، فزوین، سازی و … بوده اند که افتخار پذیرایی آنها را داشته ایم. (برخی از نظرات شرکت کنندگان اینجا منتشر یافته است)

آیا فکر میکنید که فروش آموزش به تنهایی می تواند هزینه های جاری و متغییر مجموعه را کفاف دهد؟ بسیار خوش خیالی است که فقط اتکای ما به همین منابع ریالی باشد.
روی دیگر سکه که در این چند سال اخیر محقق شد، ورود به صنعت تولید بود که به عنوان توسعه دهنده مدل های صنعتی وارد شدیم. همچنین در حال حاضر تیم فنی انجمن تخصصی مشغول تولید دستگاهی است که در زمینه منابع آب خانگی بسیار کابردی خواهد بود و در کمتر از یک سال آینده در قالب نشان تجاری متفاوت به بازار معرفی خواهد شد.
بقیه اتفاقاتی و ایده هایی که در حال انجام و رویای ماست بماند برای مکاتبات بعدی...

اینکه حتی بدون نام و نشان رسمی دیدگاهی مرقوم کنید و قلم خود را به مرکب انواع قضاوت های نسنجیده آغشته کنید کار هر رهگذری است که می تواند انجام دهد.

و در آخر نگاه شما رو به داستان زیر جلب می کنم و آن را به شما هدیه می دهم:
یک روز قصابی گوشت تازه ای را توی مغازه آویزان کرده بود و به سمت دیگر مغازه رفته بود ، گربه ی محل هم که از دور تماشا می کرد و دهانش آب افتاده بود ، آرام آرام خود را به مغازه رساند ولی دستش به قلابی که گوشت از آن آویزان بود نمی رسید . تخته ای را که قصاب روی آن گوشت را ساطوری می کرد زیر پایش گذاشت ولی تخته چرب بود و گربه به زمین افتاد . چند بار که این کار را امتحان کرد موفق نشد . و بالاخره با دیدن قصاب پا به فرار گذاشت و چون موفق نشده بود برای این که ضایع نشده باشد ، دستش را جلوی بینی اش گرفت و گفت : " پیف پیف این گوشت بو می دهد ! " از آنوقت به بعد هرگاه کسی از کاری که از عهده اش بر نمی آید و یا چیزی که در اختیارش نیست بد گویی می کند ضرب المثل "گربه دستش به گوشت نمی رسید می گفت بو می ده" بکار می برند !

موفق و سربلند باشید