(اگر حوصله خوندن متن نداری، قسمت پایین مقاله، موشن گرافیگ اش رو قرار دادیم تماشا کن و لذت ببر)
خاک پایه و اساس حیات بسیاری از موجودات می باشد در حالیکه ما با آن مانند چرک رفتار می کنیم. شاید به این دلیل است که اکثر اوقات خاک از خودش مراقبت می کند. خاک جدید از تجزیه گیاهان، حیوانات و تخریب سنگ بستر ایجاد شده و به راحتی توسط باد و آب جابجا می شود. اما این تعادل بین تشکیل و فرسایش خاک به راحتی تغییر می کند. برای هزاران سال، جزیره کوچک مانگایا واقع در اقیانوس آرام از یک لایه نازک خاک حاصلخیز پوشیده شده بود. اما در حدود 2000 سال پیش، انسان ها پس از ورود به آنجا شروع به قطع درختان برای کشاورزی کردند و این خاک حاصلخیز را در معرض عوامل محیطی قرار دادند. در طی چند قرن، باران و باد تقریباً همه این خاک های حاصلخیز را از تپه های مانگایا جابجا کرده و آن را فقط در چند دره قابل کشت متمرکز کرد. مردم برای تصاحب این زمین ها شروع به جنگ کردند. با کاهش زمین های حاصلخیز برای تولید محصولات کشاورزی مردم به منابع غذایی جایگزین مانند موش ها و حتی یکدیگر برای رفع نیاز خود متوسل شدند.
امروز در سراسر جهان نیز خاک های حاصلخیز در حال نابودی بوده و مساحت زمین های قابل کشت رو به کاهش است. به این دلیل که انسان ها با از بین بردن پوشش گیاهی بومی هر منطقه و زیر و رو کردن خاک با ابزارها و ماشین آلات کشاورزی شرایط را برای فرسایش این خاک های حاصلخیز تسهیل می کنند. از طرف دیگر اغلب محصولات کشاورزی با ریشه های سطحی خود به خوبی توانایی حفاظت از خاک در برابر فرسایش را نداشته و پس از برداشت محصول نیز این ریشه ها از خاک خارج شده و زمین ها در طول سال در معرض انواع عوامل محیطی قرار می گیرند. در نتیجه، زمین های قابل کشت دنیا 50 برابر سریعتر از تشکیل خاک و زمین حاصلخیز جدید در حال نابودی هستند. علاوه بر فرسایش، سالانه بیش از 8 میلیارد کامیون خاک از زمین زراعی، به رودخانه یا پشت سدها منتقل شده که قابل کشت نیستند. با این سرعت از بین رفتن خاک، هر دهه تولید جهانی محصولات زراعی کاهش می یابد به اندازه ای که انگار هر دهه یک قطعه زمین کشاورزی به اندازه کالیفرنیا را از تولید خارج کردیم.
لازمه حفاظت از زمین، حفاظت از خاک می باشد
خوشبختانه ما می دانیم که چگونه میزان فرسایش را با میزان تشکیل خاک جدید به حالت تعادل برسانیم شخم کمتر زمین ها، باقی گذاشتن بقایای گیاهی پس از برداشت محصول یا کاشت گیاهان پوششی تا به خوبی از خاک در برابر آب و باد محافظت کنند. حتی می توانیم با کاشت درختان یا گیاهان بومی در تمام طول سال از خاک حفاظت کنیم. با استفاده از این استراتژی ها می توان فرسایش را تا حدود 95 درصد کاهش داد و در بلند مدت بازده محصولات را افزایش داد. در حال حاضر استفاده همزمان از پوشش گیاهی محافظت کننده می تواند میزان محصول را کاهش دهد. در نتیجه برای پیاده سازی این استراتژی ها محافظت از خاک نباید شتاب زده اقدام کنیم. اگر نتوانیم به درستی از خاک حاصلخیز مزارع خود حفاظت کنیم، تمدن بشری فوراً از بین نمی رود ولی در آینده ایی نچندان دور امکان جنگ برای تصاحب زمین های زراعی مانند ساکنین مانگایا، اما در مقیاس وسیع تر وجود دارد.
شما رو بیشتر از این معطل نمیکنیم و به تماشای این کلیپ زیبا دعوت می کنیم. لازم به ذکر است که ترجمه این کلیپ به طور کامل و اختصاصی توسط تیم انجمن تخصصی مهندسی علوم آب صورت گرفته است. لطفا در بازنشر این کلیپ رعایت حقوق کپی رایت و لوگو مجموعه را در نظر داشته باشید. با تشکر از شما مخاطب فرهیخته.
