حد بالایی منطقه اشباع ایجاد شده بر بالای اولین سازند نفوذناپذیر و یا تقریباً ناپذیر به عنوان سطح ایستابی اصلی در نظر گرفته می شود. عبارت Phreatic surface نیز برای این واژه بکار می رود.