نظریه حکمرانی مطلق بر آب‏ های مشترک بین دو یا چند کشور است، که مطابق آن یک کشور نباید با اجرای طرح های توسعه سبب تغییر در رژیم جریان آب (رودخانه و یا آب زیرزمینی) و تغییر در حقابه کشور پایین دست (و حتی کشور بالادست) گردد. این نظریه به دکترین هارمون (Harmon Doctrine) نیز مشهور است.