بی تعارف با رتبه برتر کنکور دکتری عمران – قسمت دوم

همانطور که در قسمت اول مصاحبه قول داده بودیم، قسمت دوم گفتگو با رتبه برتر کنکور دکتری عمران آقای فرهاد بهمن پوری منتشر شد. از بازخوردهای مثبت شما ممنون و اما ادامه مصاحبه:

سال 89 که وارد دانشگاه تهران شدم اصلا به این موضوع فکر نمی کردم که یه روزی بخوام از ایران برم. اون موقع اوج آرزوهام همون دکترای دانشگاه تهران بود، حتی برای انتخاب رشته با اینکه رتبه ام خوب بود و می تونستم برم دانشگاه شریف، دانشگاه تهران را انتخاب کردم، انتخاب اولم سازه های هیدرولیکی دانشگاه تهران بود. چون از قبل تحقیقاتی کرده بودم که تو این زمینه کدوم دانشگاه ها قوی تر هستند.

خوشبختانه دانشگاه تهران همون جوری بود که دوست داشتم، فضای خوبی برای تحصیل. دروس دوره ارشد را خیلی خوب خوندم، و همیشه می خوندم که یاد بگیرم نه حفظ کنم. توفیقی حاصل شد سه درس در زمینه دروس عددی را با دکتر منتظری بگذرونم، بدون شک علاقه خودم به بیشتر درس خوندن و یاد گرفتن باعث شد که در کلاس ایشون شرکت کنم، من هر سه درس را اختیاری برداشتم. در حالی که دانشجویان دیگه گریزان بودن از برداشتن دروس عددی با دکتر منتظری. چون واقعا تا حدی سخت بود، خصوصا هیدرولیک محاسباتی پیشرفته (هیدرولیک محاسباتی 2). برای این سه درس به مدت 6 ترم دستیار آموزشی (TA) بودم که برای دانشجویان ارشد و دکتری برگزار میشه. این علاقه من به درس خواندن و رشته ام باعث شد تا فکر این باشم که برای ادامه تحصیل برم خارج از کشور. از طرفی دوستان زیادی اپلای کردن و پذیرش گرفتن و رفتن خارج، لذا انگیزه من هم بیشتر شد. من تقریبا همه دانشگاه های امریکا، کانادا و بسیاری از دانشگاه های اروپا را چک کردم، یعنی اساتیدی که در زمینه های مورد علاقه ام کار می کردند را پیدا کردم و مکاتبه کردم. به جرات بگم بیش از 2000 ایمیل ارسال کردم. مسلما گاهی برای یک استاد شاید نساز باشه بیش از ده بار ایمیل زده بشه تا اتفاقی ببینه و جواب بده، خصوصا دانشگاه های خوب امریکا و کانادا. من چون رزومه ام نسبتا خوب بود (معدل، مقاله، TA و…)، دانشگاه های تاپ امریکا را انتخاب کردم، اما متاسفانه نمرات TOEFL و GRE خوبی نتونستم بگیرم که البته کوتاهی کردم. از برخی دانشگاه ها پذیرش گرفتم اما در این بین یکبار برای مصاحبه دعوت شدم دانشگاه دلفت هلند (جز ده دانشگاه برتر جهان در زمینه هیدرولیک و آب) و بعد از اون تصمیم گرفتم فقط دانشگاه های اروپا را انتخاب کنم. هم بحث رفت و آمدش به ایران بود که بسیار راحت هست و هم اون فضای درس خوندن و فضای اروپایی و خصوصیات جانبی دیگه.

برای دانشگاه فدریکو سکوندو (فدریکو دوم) ناپولی هم از طریق یکی از اساتید و یکی از دوستان مطلع شدم و مدارک فرستادم و دعوت شدم مصاحبه که به صورت اسکایپ بود. سوالاتی در مورده تز و یکی دوتا از مقاله ها شد. و یکی دوتا سوال روانشانسی در مورد نحوه برخورد با دیگران… به هر حال چون قبلا هم تجربه مصاحبه داشتم راحت بود برام.

برای مصاحبه معمولا این سوالات را می پرسند:

خلاصه ای درباره پایان نامه کارشناسی ارشد

درباره مقالات

سوال در مورد مشکلاتی که برای تز کارشناسی ارشد پش آمده بود و نحوه حل آن ها

از شما می پرسند، نقطه ضعف و نقطه قوت خودتون چی هست؟ برای نقطه ضعف طوری پاسخ دهید که نهایتا خوب باشه، مثلا اینکه بگویید من گاهی برای حل یک مساله که ذهنم را مشغول کرده شبها دیر بخوابم و تا حل نکنم بیدار باشم که در این صورت فردا یه کم شاید سرحال نباشم مثلا اگه بخوام کلاس برم.

از شما می پرسند چرا دوست داری اپلای کنی و چرا دانشگاه ما. خوب بهتره چند تا نکته خوب بگید برا اون دانشگاه اونها. و اینکه بگید اینجا دانشگاه ما امکانات خوبی نداره که من بخوام تحقیقات بیشتری کنم. یا شرایطی هست که نمیتونم تمرکز کنم رو دروسم جون هیچگونه حمایت مالی دانشجو نمیشه، لذا دانشجو نیازه بره سر کار غیر مرتبط…

اگر برای پروژه ای خاص اپلای می کنین، درباره پروژه سوال می کنن، دانش شما چقدر هست در اون زمینه، از شما میپرسند که آیا سوالی درباره پروژه دارید (حتما مطالعه کنید و یکی دوتا سوال بپرسید). اکثر دانشگاه های اروپا مدرک زبان نیاز ندارند. ولی بر عکس دانشگاه های امریکا هم نمره تافل یا آیلتس و هم نمره جی آر ای لازم دارند. دانشگاه های کانادا و استرالیا هم نمره تاقل یا آیلتس خوب میخوان.

در دانشگاه های اروپا تاریخ های پذیرش دانشجو معمولا بعد از عید شروع میشه تا اواخر شهریور. اسکالرشیپ را دانشگاه متقبل میشه یا از طرف پروژه تعریف شده پرداخت میشه. بدین منظور نیازه هر هفته چک کنید سایت های دانشکده مرتبط را تا پروژه یا پوزیشن خالی اعلام بشه. گاهی تاریخ خاصی ندارن و در هر زمان از سال پذیرش دارند. علاوه بر خود دانشگاه ها از اسکالرشیپ های عمومی معروف اروپا، ارسموس موندس و ماری کوری هستند.

برای امریکا، کانادا و استرالیا حتما نیاز هست با استاد مکاتبه کنید و بتونید استادی را متقاعد کنید زیرا در این کشورها (بجز دانشگاه های تاپ جهان) معمولا استاد فاند دانشجو را به صورت TA یا RA تقبل می کنه.

مهم ترین نکته به نظرم برا پذیرش گرفتن اینه که:

اول حتما زبانتون را قوی کنید، چون هم برای مکاتبه هم برای پیدا کردن پوزیشن ها ارتباط با دیگران و… کاربرد فراوان داره. و دوم اینکه وقت بگذارید و سرچ کنید، یا استاد پیدا کنید یا پروژه و پوزیشن دکتری. با معدل متوسط و رزومه متوسط و زبان متوسط هم میشه پذیرش با فاند خوب گرفت. اگر یکیش ضعیفه دیگری بهتر باشه جبرانش می کنه. پس زبانتون را قوی کنید و فرصت بگذارید برای پیدا کردن موقیت خوب برای ادامه تحصیل.

در مورد زبان انگلیسی

زمانی که کارشناسی ارشد شرکت کردم زبان را طوری خونده بودم که توی کنکور 52 درصد زدم. اما بعدا فهمیدم که اون زبانی که من بلد بودم زبان لغت هست و درک مطلب خواندن. زبان انگلیسی را زمانی کسی بلد است که بتواند بنویسد و صحبت کند.

لذا به منظور تقویت زبان، خصوصا برای آزمون تافل خارج از کشور، یک دوره دوماهه فشرده، 90 ساعته، موسسه امیربهادر شرکت کردم که نتیجه بسیار خوبی داشت. پس از آن دوره و تمارینی که خودم داشتم خوشبختانه سطح زبان بنده طوری شد که بتوانم صحبت کنم و از طرفی متن های مورد نیاز را خودم بنویسم. و این به مرور زمان تقویت شد.

توصیه من برای زبان این هست که، حتما یه دوره کلاس شرکت کنید خصوصا برای بخش های نوشتن و صحبت کردن. اگر کسی بخواهد خودش تمرین کند و بخواند مسلما زمان بیشتری طول می کشد.

برای همه مهارت های زبان باید وقت گذاشت، نوشتن، صحبت کردن، درک مطلب، و گوش دادن. و باید پیوسته صورت گیرد نه به صورت بازه ای از زمان!

موفق باشید