کانال های روباز از گذشته از رایج ترین و بهینه ترین مقاطع مورد استفاده در سیستم های انتقال آب به شمار می آیند. در میان روش های مختلف انتقال آب استفاده از نیروی ثقل وبه حرکت در آوردن آب به صورت جریان با سطح آزاد به همراه ایجاد کانال ها و سازه های هیدرولیکی مربوط نظیر سرریزها، دریچه ها و … از متداولترین روش ها در آبرسانی و آبیاری می باشد. به همین دلیل بررسی انواع کانال ها، جنس آن و همچنین شکل هندسی کانال از جمله موارد مهمی محسوب می شوند که برای به کارگیری کانال باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین اساسی ترین محور طراحی کانال های آب، انتقال آب از محل استحصال تا مصرف با حداقل تلفات و کم ترین هزینه بهره برداری می باشد، که مسائل فوق صاحب نظران را مجاب به تجدید نظر در طراحی و ساخت کانال های انتقال آب در محافل علمی کرده است. و این موضوع باعث شده است تا مطالعاتی در زمینه ی پوشش کف و دیواره کانال ضریب زبری مانینگ تعیین عمق بحرانی انجام گیرد. زیرا با ایجاد رسوب در کف کانال میزان زبری کانال افزایش یافته است.
کانال های روباز در شیکه آبیاری کانال و در شبکه زهکشی، زهکش نامیده می شوند. در کانال های روباز آب فقط در امتداد شیب زمین حرکت می کند و به همین دلیل کانال ها معمولا در بالاترین قسمت زمین ساخته می شوند تا آب بتواند از طریق کانال جریان یابد.
شکل زیر انواع مختلف این کانال ها را نشان می دهد. همان طور که در شکل مشخص است این کانال ها هم می توانند روباز باشند و هم می توانند کانال های بسته ای باشند که کامل پر نشده اند.
بعد از حفر این کانال ها بر روی زمین، دیواره و کف این کانال ها را می توان مقاوم سازی کرد و آنها را با مواد مختلف پوشش کرد.
