(به بهانه ارتباط منابع آب و محیط زیست)
(عاشقانه ای تقدیم به هوای این روزهای تهران)
حکایت این روزهای تهران، حکایت امروز و دیروز نیست. حکایت سالها عدم مدیریت و بی تدبیری در نهاد دولتی و سازمان های وابسته به محیط زیست است. سازمانی که به جای اینکه جوابگوی آحاد مردم باشد، به دنبال فرار از واقعیت و پاک کردن صورت مسئله و حل مشکل به دست امدادهای غیبی است.
یادم نمی رود که چند سال پیش برای رفع آلودگی تهران یکی ساخت دستگاه تهویه هوا در چند نقطه تهران را پیشنهاد داد (که اساساً معلوم نیست منظورشان از این دستگاه چه بود و البته هیچ گاه هم عملی نشد) و دیگر، آب پاشی هوای تهران با چند هواپیمای سم پاش کشاورزی بود که این کار را هم کردند و جهانی را به ایران خنداندند!
همین مشکل ریزگردها که تا چند ماه پیش قسمت های جنوب غربی کشور و مرکز را درگیر خود کرده بود. چقدر می توان اینگونه بی تدبیری ها را دید و لب به سخن نیاورد؟!
طبق تحقیقاتی که انجام گرفت (که مقالات مرتبطش موجود است) آقای ویلکرسون در سال 1368 مراکز گرد و غبار ورودی به ایران را 14 نقطه معرفی نمود و در سال 1387 طبق تحقیقاتی که انجام گرفت، این مراکز گرد و غبار به 100 نقطه رسید. سوال من این است که در این 19 سال چرا از تعداد این مراکز گرد و غبار کاسته نشد و یا حداقل از افزایش این مراکز جلوگیری صورت نگرفت؟
این چه حرفی است می زنی، اینجا ایران است، باید بحران اتفاق بیافتد و بعد جلسه بحرات تشکیل شود و سپس تصمیم گیری شود. کسی کار ندارد که چه تحقیق انجام گرفته است.
آلودگی هوای امروز تهران که با امروز حدود 18 روز است که ادامه یافته است و فقط منجر به تعطیلی مدارس و برخی ادارات شده است ماحصل این رفتارهای نسنجیده است. رفتارهایی از جنس سیاست زدگی و سیاست بازی. باور کنید که محیط زیست و در کنارش منابع وابسته به آن ارث پدری نیست که هر رفتاری خواستیم انجام دهیم.
این روزها، تهران مثل روزها و ماه های قبل نفس نمی کشد. مثل سالهای قبل نفسش به شماره افتاده است. نیاز به تیمار دارد. نیاز به پرستاری دلسوز و متهعد.
اگر از هر گوشه که به این شهر نگاه کنی بیشتر از چند ساختمان دیده نمی شود. آلودگیِ این روزهای تهران داستان تکراری پاییز و زمستان هرساله این شهر است. اما به گفته مسئولان و کارشناسان تا زمانی که این تعداد وسیله نقلیه در شهر تهران وجود دارد، آلودگی نیز وجود خواهد داشت. و ما هم در این شهر نفس خواهیم کشید تا ….
